بهار رابه خاطر زیبایی های بی حد ومرزش دوست دارم.

از مذهبش مپرسید!

بر سر درخانه ابوالحسن خرقانی نوشته بود:

هرکه دراین سرای به نیاز وپناه آید نانش دهید واز مذهبش مپرسید زیرا آنکه در درگاه خدای بزرگ به جانی ارزد درنزد ما به نانی نیرزد؟!

شعر شهریار در سوگ صبا

ای صبا با توچه گفتندکه خاموش شدی ؟

چه شرابی به تو دادندکه مدهوش شدی ؟

توکه آتشکده عشق ومحبت بودی

چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی ؟

به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را

که خود ازرقت آن بیخود وبیهوش شدی

توبه صد نغمه زبان بودی ودل ها همه گوش

چه شنفتی که زبان بستی وخود گوش شدی ؟

خلق را گرچه وفا نیست ولیکن گل من !

نه گمان دار که رفتی وفراموش شدی

تا ابد خاطر ما خونی ورنگین از توست

تو هم آمیخته با خون سیاووش شدی